Doğduğum sokak 30 yıl daha yaşlanmış
3 gündür uğramıyorum diye..
Ağaçlar selam durmadı bu kez
Neşeli bir “Günaydın” duyamadım..
Kaldırımlarım toz içinde kalmış..
Solmuş renkleri sokağımın
Teslim olmuş yılların yüküne..
Eğmiş omuzlarını
Oturur ağlar olmuş..
Bütün kabahât bende mi?
Yoksa beni de zorlayan hayatta mı?
Bu zor sorulara cevap arasam mı?
Ya da içlerinde bir köşeye kıvrılıp uyusam mı..?
Oğuzhan..
