May 17
Sabahı bekledim tüm gece,
İçimde yaşanacakların korkusu..
Kendinden önce kokusu,
ve ardından gürültüsü geldi..
Yine içkiliydi..
Ayakta bile zor duran,
Üstü başı darmadağın,
Tekrarlarına alıştığım bir sabah..
Soyunmadan girdi yatağa,
Öylece sızdı kaldı..
Çok gördü güne aydınlığı..
Değer vermiyormuş demek ki,
Tüm gece onu bekleyene..
Boşverdim de zaten,
Geceleri uyusam dahi nafile..
Oğuzhan..
Temmuz 23rd, 2009 at 00:29
işte bunu o kadar sevdim ki.
ne kadar gerçekse(yaşanan) , o kadar ağır oluyo kokusu,gürültüsü ve uykusu.