Bilemedim eşyalarını nereye kaldıracağımı,
Gidişinin ardından kendimi bir yere koyamadım ki,
Onların gönlünü yapayım..
Lakin benim kadar çaresiz değiller,
En azından yıkılmış ya da eskimiş gözükmüyorlar..
Merak edersen diye söylüyorum,
Her şey bıraktığın gibi yerli yerinde,
Ama ben hariç..
Tanımadığım biriyle karşılaşıyorum aynada,
Yüzüme bile bakmayan biriyle..
Her sabah neşeyle o yataktan fırlayan kimdi,
Yerçekimine direnemeyip kalkamayan kişi kim..
Birini eskiden tanır ve severdim,
Diğeriyle mümkünse hiç karşılaşmayalım..
Merak etme her şey bıraktığın gibi yerli yerinde,
Ama ben hariç..
Yalnızlıkla arkadaşlık etmek istemiyorum,
Senden başkasını da sevemiyorum..
O yüzden an be an aklımda gidişin..
Sinirle duvara fırlattığın bardağın,
Tuzla buz olup dört bir yana savruluşu..
Etrafa dağıldı kırılmış kalbimin parçaları..
Diğer her şey bıraktığın gibi yerli yerinde,
Ama ben hariç..
Dönmeyeceğinden emin bir şekilde,
Gidişini hafızama kazımak yerine,
Keşke darmadağın etseydin ortalığı..
Kırsaydın hepsini ve yıkıp geçseydin her şeyi..
Ama şuan gözleri sağanakta boğulmuş,
Kalbi ıssızlarda kaybolmuş ben hariç..
Terk edip gittiğin buralar halâ aynı,
Ama ben hariç..
Oğuzhan..
