Ağzım kilit ben duvar,
Duyamayacaksın o sözleri..
Korkum asla sen değil,
ve söyleyeceklerin..
Hatta biliyorum ne diyeceğini..
Ama üzgünüm,
Ben günü yaşayamıyorum..
Geçmişi düşünüyorum varsa yoksa..
Çıkardığım dersleri tekrarlıyorum,
Ya da ilerisi hep aklımda..
Damarlarımdaki kan dahi meyus,
İstemesem de hakikat ile birleşince,
Yitiriyorum seni her gelecekte..
Ondan susuyorum..
Ben isterim ki hiç gitme..
Yanımda ol her daim..
Hayalleri yere serdiğimde,
Eceli tecrübemde..
Ya da hiç tattırma güzelliğini,
Söylettirme mutlu şarkıları,
Öğretme bilmediğim aşkı..
Hani yaşanmamış hatıraları,
Kolay olur ya unutması,
Ondan susuyorum..
Konuşur muyum acaba gitmem dersen..
Keşke emin olsan ve yüzüme söylesen,
Gözyaşlarınla bağırarak “gitmem” desen,
Ardından söz verdiğin dökülse dilinden..
Ama yine susarım ben,
Hangi söz tutulmuş ki aşıkken verilen..
Oğuzhan..
Bu yazıların hepsi O’na..
Ziyadesiyle benziyoruz,
Tersi de olabilir aslında..
Ekim 28th, 2009 at 13:31
kim ki O..?
Ekim 28th, 2009 at 17:20
Her kim isen,
Kanımca anladın sen,
Tabii eğer arifsen..