Bu kez giden,
Bu şehir olsa keşke..
Tüm güzel anılarını,
Beraber yürüdüğümüz,
Sahilini, sokaklarını,
Canımızı yakan insanlarını,
Seninle yarışabilecek,
O güzel manzarasını,
Fermuarı kapanmamakta direnen,
Süslü bir valize,
Sıkıştırsa gönülsüzce,
ve bizi bize terk etse..
Birbirlerinin memleketi olan,
Hiçliğin ortasında,
Her şeye sahip iki kişi,
Bıraksa ardında..
Nereye gittiğini söylemese,
ve hiç bir zaman dönmese..
Bu kez..
Bu kez giden,
Bu şehir olsa keşke..
Oğuzhan..
“imkânsız”a ithaf edilmiştir..
